乐于扫(sao)地。斋中扫(sao)地,不可委之童仆,必(bi)须亲(qin)为(wei)。当『摸』箕执帚之时(shi),即(ji)思此地非他,乃我之方寸地也;此尘(chen)埃(ai)非他,乃(nai)我沉昏(hun)俗垢(gou)也。一举手(shou)之劳,尘(chen)去(qu)垢除,顿还我本(ben)来(lai)清净(jing)面目矣(yi)。迨(dai)扫完静坐(zuo),自觉心地与斋地俱皆(jie)清(qing)爽,何(he)乐如(ru)之。
Copyright © 2008-2018